rozdział 5

- Proszę pani?

- Y-yeah?

- Przepraszamy za kłopot. Nie ma tu nic podejrzanego. Dobranoc.- mężczyzna powiedział i wyszedł.

Mogłam usłyszeć kroki na schodach i zamykanie drzwi. Wow, nie znalazł Harry’ego.

Zaraz, gdzie Harry poszedł?

Podeszłam po cichu do łóżka i sprawdziłam pod nim kijem . Po prostu go nim uderzę i pewnie przez to straci przytomność, wtedy bym mogła zawlec go na komisariat albo cokolwiek. Okay, tu nie ma nic. Podeszłam do szafy, w jednej ręce miała kij, w drugiej trzymałam klamkę.

1…

2…

3…

Otworzyłam szafę i szybko machnęłam kijem na lewo i na prawo, ale nic nie usłyszałam ani nie poczułam, żeby kij w coś uderzył. Pospiesznie zapaliłam światło, ale nikogo w środku nie było. Weszłam w głąb  szafy, ale nic nie znalazłam. Nagle drzwi od szafy się zamknęły, a światło zgasło. O cholera.

Podbiegłam do szafy, ale uderzyłam w kogoś. Harry.

Bez namysłu podniosłam kij i zamachnęłam się na niego, ale on wyrwał mi go z ręki i wyrzucił go za mnie robiąc hałas.

Zachichotał i przestawił nas tak, że byłam przyciśnięta do drzwi, uwięził mnie między rękami i  jego torsem. Wow, dziwna pozycja.

- Zapal światło proszę.- zaskamlałam.

- Nie.- odpowiedział wyraźnie.

- Dlaczego nie?

- Wiesz, że jesteś grzeczną dziewczynką.

Zachowałam ciszę patrząc naprzód, żeby uniknąć jego wzroku, nawet, jeśli światło było wyłączone i było naprawdę ciemno.

- Nie powiedziałaś nic policji o mnie. Dobra dziewczynka.- zachichotał.

- Czego chcesz ode mnie?- spytałam go.

- Nic.

Była totalna cisza, dopóki nie poczułam jego rąk wślizgujących się pod moją koszulkę. Wciągnęłam powietrze i odepchnęłam go, ale on ani drgnął. Więc, podniosłam kolano i kopnęłam go w krocze, przez co upadł na podłogę. Ha, deja vu.

Skorzystałam z przewagi, otworzyłam drzwi od szafy i poszłam do łóżka. Podniosłam kołdrę i schowałam się pod nią. Wow, to był głupi ruch. Siedziałam cicho mając nadzieję, że on po prostu sobie pójdzie.

Była kompletna cisza przez 5 min i serio nie wiedziałam co do cholery się dzieje. Więc wyszłam spod kołdry i usiadłam. Rozejrzałam się wokoło i Harry’ego nigdzie nie było. Gdzie on jest?

Rozglądałam się dopóki nie zauważyłam czegoś na szafce nocnej po lewej stronie.

Przeczołgałam się do szafki i znalazłam liścik. Otworzyłam mały kawałek papieru i zaczęłam czytać:

„Bawimy się w chowanego? Nie mam czasu na zabawę, kochanie, widzimy się niedługo (;

 Hx”